Articles

10 "θησαυροί" της κρητικής φύσης

Οι θησαυροί που αποκαλύπτονται στην κρητική φύση είναι αμέτρητοι γιατί η Κρήτη έχει τα πάντα. Τα βουνά της, με πρώτο καθ’ ύψος τον Ψηλορείτη (2.456 μ.), και σε απόσταση εκατοστών πίσω του τα Λευκά Όρη, που προσφέρονται για αναρριχήσεις και αναμέτρηση με τα στοιχεία της φύσης.

Τα υπέροχα φαράγγια με ονομαστό αυτό της Σαμαριάς που Έλληνες και ξένοι θέλουν να διασχίσουν έστω μία φορά στη ζωή τους. Δεκάδες σπήλαια, κάποια απ’ αυτά διάσημα, κάποια άλλα λιγότερο γνωστά. Το Ιδαίον Αντρον στον Ψηλορείτη, εκεί που η Μυθολογία μάς λέει πως ανατράφηκε ο μικρός Δίας, αλλά και σπήλαια υποθαλάσσια όπως των Ελεφάντων στο Ακρωτήρι Χανίων, προσφέρουν μια άλλου είδους εξερεύνηση της κρητικής φύσης που πάει πίσω στον χρόνο για κάποια εκατομμύρια χρόνια.

Στην Κρήτη θα βρεις και λίμνες αλλά και τα μοναδικά φοινικοδάση που βρίσκονται στην Ελλάδα. Η φύση ανεξάντλητη, πλούσια και πανέμορφη που αξίζει να απολαύσει κανείς μέσα από το ακόλουθο φωτορεπορτάζ.

ΔΕΚΑΕΤΙΑ 1970 ΕΡΧΕΤΑΙ ΕΝΑΣ ΑΛΛΟΣ ΜΙΝΩΤΑΥΡΟΣ ΣΤΗΝ ΚΡΗΤΗ

ΔΕΚΑΕΤΙΑ ΤΟΥ 1970.ΠΡΑΓΜΑΤΟΠΟΙΕΙΤΑΙ ΜΙΑ ΜΕΓΑΛΗ ΒΙΟΤΕΧΝΙΚΗ ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗ ΣΤΗΝ ΚΡΗΤΗ ΜΕ ΤΗΝ ΔΙΑΔΩΣΗ ΤΩΝ 2 ΠΡΟΙΟΝΤΩΝ ΠΟΥ ΠΑΡΗΓΑΓΑΝ ΔΥΟ ΧΑΡΙΣΜΑΤΙΚΟΙ ΑΝΘΡΩΠΟΙ.Η ΕΤΑΙΡΙΑ ΜΙΝΩΤΑΥΡΟΣ ΜΕ ΕΔΡΑ ΣΤΟ ΗΡΑΚΛΕΙΟ ΚΑΤΑΣΚΕΥΑΣΕ ΚΑΙ ΔΙΕΔΩΣΕ ΣΤΗΝ ΚΡΗΤΙΚΗ ΥΠΑΙΘΡΟ ΤΑ ΠΡΩΤΑ ΣΚΑΦΤΙΚΑ ΤΡΑΚΤΕΡΑΚΙΑ ΟΠΩΣ ΚΑΙ ΤΟ ΜΕΤΑΦΟΡΙΚΟ ΤΡΙΚΥΚΛΟ ΜΙΝΩΤΑΥΡΟΣ.ΜΙΑ ΕΞΥΠΝΗ ΚΑΙ ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΗ ΛΥΣΗ ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΑΓΡΟΤΕΣ .ΜΕΤΑΦΟΡΑ ΠΡΟΙΟΝΤΩΝ ΑΛΛΑ ΚΑΙ ΤΩΝ ΙΔΙΩΝ ΑΠΟ ΤΑ ΧΩΡΙΑ ΤΟΥΣ ΣΤΗΝ ΠΟΛΙΤΕΙΑ .

ΤΟ ΚΑΘΕ ΧΩΡΙΟ ΕΙΧΕ ΑΠΟΚΤΗΣΕΙ 2-3 ΜΙΝΩΤΑΥΡΟΥΣ ΤΗ ΔΕΚΑΕΤΙΑ ΤΟΥ 70 ΣΥΝΗΘΩΣ ΚΟΚΚΙΝΟΥ ΧΡΩΜΑΤΟΣ .ΟΙ ΟΔΗΓΟΙ ΤΩΝ ΤΡΙΚΥΚΛΩΝ ΑΥΤΩΝ ΗΤΑΝ ΦΟΒΕΡΑ ΕΠΙΚΥΝΔΙΝΟΙ ΟΔΗΓΙΚΑ ΚΑΙ ΔΕΝ ΕΛΕΙΨΑΝ ΤΑ ΑΤΥΧΗΜΑΤΑ.Η ΕΛΕΥΣΗ ΤΩΝ ΔΥΟ ΑΥΤΩΝ ΠΡΟΙΟΝΤΩΝ ΕΦΕΡΕ ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗ ΣΤΟ ΑΓΡΟΤΙΚΟ ΤΟΜΕΑ ΤΗΣ ΚΡΗΤΗΣ ΚΑΙ ΒΟΗΘΗΣΕ ΠΟΛΥ ΣΤΙΣ ΜΕΤΑΦΟΡΕΣ ΑΛΛΑ ΚΑΙ ΣΤΗΝ ΚΑΛΛΙΕΡΓΕΙΑ ΤΗΣ ΓΗΣ.

>ΕΝΘΥΜΟΥΜΕ ΤΟΝ ΧΑΡΑΚΤΗΡΙΣΤΙΚΟ ΗΧΟ ΤΗΣ ΕΞΑΤΜΙΣΗΣ ΤΟΥ ΔΙΧΡΟΝΟΥ ΚΙΝΗΤΗΡΑ ΖΑΚΣ ΤΟΥ ΣΚΑΦΤΙΚΟΥ ΑΛΛΑ ΚΑΙ ΤΟΝ ΚΑΠΝΟ ΑΠΟ ΤΗΝ ΛΑΔΕΑ ΤΟΥ ΚΑΥΣΙΜΟΥ ΟΠΩΣ ΔΕ ΚΑΙ ΤΟΥΣ 50 ΧΡΟΝΟΥΣ ΤΗΣ ΕΠΟΧΗΣ ΠΕΡΙΠΟΥ ΟΔΗΓΟΥΣ ΤΩΝ ΤΡΙΚΥΚΛΩΝ ΠΟΥ ΜΕ ΙΔΙΑΙΤΕΡΟ ΚΑΜΑΡΙ ΚΑΙ ΧΑΡΑΚΤΗΡΙΣΤΙΚΟ ΣΤΥΛ ΟΔΗΓΟΥΣΑΝ ΤΑ ΙΔΙΟΡΥΘΜΑ ΚΑΙ ΘΟΡΥΒΩΔΗ ΕΚΕΙΝΑ ΤΡΙΚΥΚΛΑ.ΣΤΗΝ ΚΙΣΣΑΜΟ ΥΠΑΡΧΟΥΝ ΑΚΟΜΑ ΣΕ ΛΕΙΤΟΥΡΓΕΙΑ ΑΡΚΕΤΑ ΣΚΑΦΤΙΚΑ ΑΠΟ ΑΥΤΑ ΚΑΙ ΜΕΡΙΚΑ ΑΚΟΜΑ ΤΡΙΚΥΚΛΑ ΜΙΝΩΤΑΥΡΟΣ ( ΚΟΚΚΙΝΑ ΚΑΙ ΜΕ ΚΛΕΙΣΤΟ ΧΩΡΟ ΚΑΜΠΙΝΑΣ ΟΔΗΓΟΥ).

Η εταιρία Μιχ.Σαριδάκης- Αθαν.Βιδάκης Ο.Ε. με την εμπορική ονομασία “Μινώταυρος” ιδρύθηκε επίσημα το 1958 στο Ηράκλειο Κρήτης.
Ήδη όμως από το 1952 οι δύο εταίροι είχαν συνεργαστεί και δημιούργησει ένα μηχανουργείο όπου και αναλάμβαναν μηχανουργικές εργασίες.
Οι ιδρυτές είχαν παράλληλη πορεία πριν συνεργαστούν. Ο Αθαν. Βιδάκης δούλευε στον Σαχλαμπάνη ένα πολύ γνωστό μηχανουργείο και ρεκτιφιέ της εποχής στη Λεωφ.Δικαιοσύνης στο κέντρο του Ηρακλείου όπου πελάτες τους ήταν και όλα τα μηχανουργεία της εποχής.
Έτσι γνώριζε και το Μιχ.Σαριδάκη που διατηρούσε κατάστημα με δύο συνεταίρους,όπου έκανε ανατροπές σε καρότσες αυτοκινήτων και άλλες βαριές μηχανουργικές εργασίες.
Αργότερα ο Αθαν. Βιδάκης έφυγε από του Σαχλαμπάνη και αγόρασε δικό του τόρνο για να δημιουργήσει τη δική του δουλειά ενω ο Μιχ.Σαριδάκης τελειώνοντας το στρατιωτική του θητεία έπαυσε τη συνεργασία με τους προηγούμενους συνεταίρους του.
Στο σημείο αυτό λόγω και της πρότερης γνωριμίας τους αποφάσισαν να συνεργαστούν.
Ο εξοπλισμός τους ήταν μόνο ένας μικρός τόρνος και ενας πάγκος με εργαλεία και λίγο αργότερα ένα δράπανο.
Πολύ σύντομα, πριν τα μέσα της δεκαετίας του 50΄, διαβλέποντας τις ανάγκες της ελληνικής υπαίθρου αποφάσισαν να πειραματιστούν κατασκευάζοντας πρωτότυπα σκαπτικά μηχανήματα δικής τους επινόησης που με τα πρωτόγονα μέσα που διέθεταν κάθε εξάρτημα τους ήταν κυριολεκτικά χειροποίητο, ακόμα και τα γρανάζια στο κιβώτιο μετάδοσης!
Εώς τότε η καλλιέργεια της γης γινόταν χειρωνακτικά και παρόμοια μηχανήματ ήταν εντελώς άγνωστα στους Κρήτες αγρότες.
Το πρώτο τους μηχανουργείο βρισκόταν στην “Καινούργια Πόρτα”στη Λεωφ.Νικ Πλαστήρα εντός των ενετικών τειχών του Ηρακλείου Όταν μετά από λίγο ασχολήθηκαν με τα σκαπτικά μηχανήματα,ενοικίασαν και δεύτερο κατάστημα στην λεωφόρο Θερίσσου στο Ηράκλειο για να χρησιμοποιήθει αποκλειστικά ως συνεργείο επισκευών για αυτά.
Στα πρώτα σκαπτικά που κατασκεύαζαν τοποθετούσαν τετράχρονο κινητήρα BSA.

Οι επιλογές ήταν πολύ περιορισμένες την εποχή εκείνη και οι κινητήρες αυτοί είχαν προβλήματα ελλιπούς λίπανσης λόγω της ανώμαλης μορφολογίας του εδάφους της κρητικής υπαίθρου που παρουσίαζαν τακτικά φθορές στον διωστήρα τους. Αυτό τους ανάγκασε μετά από λίγο να στραφούν σε πιο αξιόπιστη λύση που δεν ήταν άλλη από τους δίχρονους γερμανικούς κινητήρες Fichtel & Sachs.

Πλοία που εκτελούσαν ακτοπλοϊκα δρομολόγια στην Κρήτη

ΧΑΝΙΑ:Κατασκευάστηκε το 1948 ως επιβατηγό/φορτηγό. Τα τεχνικά στοιχεία του ήσαν όμοια με αυτά του αδελφού πλοίου «ΗΡΑΚΛΕΙΟΝ»
Το 1965 αγοράστηκε από την Ατμοπλοία Αιγαίου των Αδελφών Τυπάλδου και μετασκευάστηκε στον Πειραιά. Δεν έκανε πολλά δρομολόγια δεδομένου ότι μετά το ναυάγιο του «ΗΡΑΚΛΕΙΟΝ», το Δεκέμβριο του 1966 στη Φαλκονέρα, κατέρρευσε ο όμιλος Τυπάλδου σε σύντομο χρονικό διάστημα. Έτσι το πλοίο παρέμεινε ανενεργό μέχρι που διαλύθηκε στον Ασπρόπυργο το 1979.

Το Σοφία έκανε την γραμμή Ηράκλειο – Πειραιά, και κάθε Πέμπτη έκανε ημερήσιο ταξίδι προς Χανιά.
Στις 24 Σεπτεμβρίου 1967 το Σoφία έπαθε ζημιές από μια πυρκαγιά.

ΑΡΚΑΔΙ (του Ευθυμιάδη):To πρώτο ΑΡΚΑΔΙ της ακτοπλοΐας εμφανίστηκε στο Αιγαίο το 1971 και ταξίδεψε μόνο για 3 χρόνια. 17 χρόνια αργότερα το ΑΡΚΑΔΙ της Ρεθυμνιακής θα αναβιώσει το όνομα. Είχε ναυπηγηθεί το 1948 στα περίφημα αγγλικά ναυπηγεία Swan Hunter & Wigham Richardson στο Newcastle. Το είχε παραγγείλει ως EL KANTARA η Compagnie de Navigation Mixte, αλλά τελικά καθελκύστηκε με το όνομα PRESIDENT DE CAZALET.Οι Διαστάσεις του ήταν 122,6 x 16,3 x 5,60 μέτρα και 5.228 τόνοι γκρος. Οι δύο τουρμπίνες που είχε στα σωθικά του το κινούσαν με 20 κόμβους, αρκετούς για να μεταφέρει 900 επιβάτες στη γραμμή Μασσαλία-Αλγέρι ή Τύνιδα που έπρεπε να κάνει. Το 1968 πουλήθηκε στη Compagnie Generale Transatlantique και μετονομάστηκε MEDITERRANEE. Το 1971 ήταν η χρονιά που το έφερε ο Ευθυμιάδης και το μετασκεύασε για να μπορεί να μεταφέρει και 80 οχήματα.Ταξίδεψε στη γραμμή Πειραιά-Ρέθυμνο-Ηράκλειο, και Πειραιά-Λέρο-Κάλυμνο-Κω-Ρόδο, ενώ από την επόμενη χρονιά μετά τα Δωδεκάνησα συνέχιζε σε Κύπρο και Ισραήλ. Το Νοέμβριο του 1973 παροπλίστηκε στο Πέραμα και δεν ταξίδεψε ξανά. Τελικά διαλύθηκε το 1981-82 στο Πέραμα.

Μια 83χρονη θυμάται το "διάολο" των Ματάλων και τα πρώτα ξεχωριστά "παιδιά των λουλουδιών"

Στα Μάταλα μιας άλλης εποχής, τότε που ο τόπος αυτός ξεκίνησε να προσελκύει τα παιδιά των λουλουδιών και να γίνεται «απάνεμο λιμάνι» ανθρώπων που ήθελαν να γίνουν ένα με τη φύση, μας ταξιδεύει μια 83χρονη Ηρακλειώτισσα.

Η ίδια δεν θέλησε να κάνουμε χρήση του ονόματος της, πράγμα που σαφώς σεβόμαστε ευχαριστώντας την παράλληλα για τις όμορφες εικόνες που μας χάρισε, δείχνοντας μας μια διαφορετική όψη των Ματάλων.. ως προορισμού ξεχωριστών ανθρώπων.

Η 83χρονη σήμερα γυναίκα συνδέθηκε με τα Μάταλα όταν με τον εκπαιδευτικό σύζυγο της, που κατάγεται από τα γειτονικά Πιτσίδια, έφτιαξαν το 1957 ένα μικρό σπιτάκι για να περνούν παραθαλάσσια τις διακοπές με τα δύο τους παιδιά.

Εκείνη την εποχή τα Μάταλα ήταν ένα ψαροχώρι με δέκα σπίτια, με τη θάλασσα να έχει τουλάχιστον τριπλάσια απόσταση από τη στεριά σε σχέση με αυτό που βλέπουμε σήμερα.

Τα πρώτα παιδιά των λουλουδιών εμφανίστηκαν στην περιοχή το 1958. Σύμφωνα με όσα μας περιγράφει η 83χρονη, επρόκειτο για αξιοπρεπέστατους, εύπορους ανθρώπους, με μόρφωση και κουλτούρα, που ήθελαν να ζήσουν μέσα στη φύση και γι αυτό στολίζονταν με λουλούδια και ζούσαν στις σπηλιές.

Άγαλμα της ελευθερίας της Κρήτης

Φωτογραφίες του αγάλματος της Ελευθερίας στα Χανιά το οποίο υπήρχε από το 1930 δίπλα στους τάφους των Βενιζέλων.

Το άγαλμα απεικόνιζε την θεά Αθηνά ήταν αφιερωμένο στην επέτειο 100 χρόνων από την απελευθέρωση της πατρίδας μας από τον τουρκικό ζυγό και ήταν ύψους 17 μ., τοποθετημένο σε κλιμακωτό βάθρο, κατασκευασμένο από κόκκινη μαρμαρόπετρα της Μάνης.

Στην κορυφή του κατέληγε σε σχήμα οβίδας που σκάζει κι η ελευθερία έβγαινε μέσα από τη φωτιά. Η θεά Αθηνά φορούσε αρχαϊκή περικεφαλαία και κρατούσε ασπίδα στο αριστερό χέρι και δόρυ στο δεξί. Το γλυπτό ήταν έργο του Θ.Θωμόπουλου και επιβίωσε (ακόμα και βομβαρδισμών), από το 1937 μέχρι το 1970 που το άγαλμα απομακρύνθηκε. Ήταν στραμμένο προς τα δυτικά της πόλης των Χανίων και η ιδέα πίσω από το τεράστιο μέγεθός του, ήταν για να είναι ορατό από τα πλοία που προσέγγιζαν στο λιμάνι των Χανίων. Γύρω στο 1970 η παρουσία του προφανώς κάποιους ενοχλούσε και με πρόσχημα το “χτύπημα από κεραυνό” το γκρέμισαν και τα κομμάτια του υπάρχουν ακόμα στην είσοδο αριστερά του κήπου. Οι αρχιτέκτονες που ανέλαβαν στη δεκαετία του '60 την ανάπλαση και τον "εξωραϊσμό" του χώρου στο Ακρωτήρι, και για το λόγο αυτό αποφασίστηκε η απομάκρυνσή του.

Η μετακίνησή του υπήρξε τόσο καλά σχεδιασμένη που το άγαλμα στην ουσία ανατινάχθηκε !

Statue of Liberty of Crete 000

ΤΟ ΑΓΑΛΜΑ ΤΗΣ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑΣ ΣΤΟΝ ΠΡΟΦΗΤΗ ΗΛΙΑ ΧΑΝΙΩΝ

Η σύλληψη της ιδέας της κατασκευής αυτού του μνημειώδους έργου, του Αγάλματος της Ελευθερίας που οι περισσότεροι από εμάς θυμούνται να δεσπόζει στον λόφο του Προφήτη Ηλία, ατενίζοντας με τα γαλάζια μάτια του την πόλη των Χανίων που απλώνεται ακριβώς από κάτω, φαίνεται ότι γεννήθηκε στη δεκαετία του 1920. Σύμφωνα με δημοσίευμα του 1938[1], η ιδέα αυτή αποκαλύπτεται και περιγράφεται στην πρώτη έκκληση προς τους Ομογενείς και τον Κρητικό Λαό, που πρωτοδημοσιεύθηκε τον Φεβρουάριο του 1927[2] και είχε ως εξής:
“Την 9 Φεβρουαρίου συμπληρούται τριακονταετία από της ημέρας εκείνης, κατά την οποίαν ηνωμένα τα πυρά της συνησπιμένης Ευρώπης και Τουρκίας εστράφησαν κατά των ολίγων επαναστατών του Ακρωτηρίου, οι οποίοι επί των ιερών τούτων βράχων εμάχοντο υπέρ της ελευθερίας της πατρίδος των. Είναι η πρώτη τότε φορά που η δύναμις της ύλης ετέθη τόσον προκλητικώς αντιμέτωπος προς την δύναμιν της ιδέας.
Και η ιδέα ενίκησε. Και από την εκρηγνυομένην οβίδα που κατέρριπτε την σημαίαν μας εις τον Προφήτ’ Ηλίαν, την αναστηλωθείσαν αμέσως υπό των επαναστατών, εξεπήδησε πάνοπλος η Ελευθερία μέσα από τις φλόγες που είχαν ζωσμένην την πατρίδα μας. Και ήτο τόσον ιταμή τότε η πρόκλησις της βίας, ώστε εξώργισε την Ελευθερίαν, η οποία δια τούτο απεφάσισε πάση θυσία να εκδικηθή. Με μάτια θαμπωμένα από την οργήν της χωρίς να βλέπη θυσίας και θύματα, σπά της Κρήτης τα βαρειά σίδερα. Και αναπαυθείσα ολίγον εις τ’ αγαπητό νησί της περιήγαγε μετά ταύτα νικηφόρον την ρομφαίαν της όπου ήσαν σκλαβωμένοι λαοί και έθραυσε και τούτων τα δεσμά. Και όλα τα μετά ταύτα κοσμοϊστορικά γεγονότα αρχήν έχουν τον άδικον του Ακρωτητηρίου βομβαρδισμόν που προεκάλεσε της Ελευθερίας την οργήν. ΄Εκτοτε ο εις μετά τον άλλον ελευθερούνται οι λαοί της γής και καταρρίπτονται το έν μετά το άλλο τα φρούρια του δεσποτισμού.
Τιμή διά τούτο εις την πατρίδα μας, διότι από αυτήν το πρώτον εξωρμήθη η Ελευθερία των λαών. Και η τιμή αυτή πρέπει τώρα να συμβολισθή διά παραστάσεως, η οποία να στηθή επί της θέσεως εκείνης, από την οποίαν το πρώτον εξεπήδησεν η αγαπημένη μας θεά. Ανετέθη ως εκ τούτου η τεχνούργησις της παραστάσεως ταύτης εις επιφανή μύστην του καλού και του ωραίου. Αλλ’ η κατασκευή του μνημείου απαιτεί δαπάνην, η οποία πρέπει να καταβληθή δι’ εράνων από εκείνους που έχουν την τιμήν να καυχώνται, ότι αυτοί έδωκαν το σύνθημα της απελευθερώσεως των λαών. Και πρέπει εξ άλλου το μνημείον τούτο να συμβολίζη τους κοινούς αγώνας του ελληνισμού δια την εθνικήν αυτού αποκατάστασιν και να είναι αντάξιον της ιστορίας του και του προορισμού του.
Κάμνομεν δια τούτο έκκλησιν εις τα πατριωτικά αισθήματα του κρητικού λαού, όπως συνεισφέρη τον οβολόν του διά την διαιώνισιν ενός κοσμοϊστορικού γεγονότος, το οποίον έλαβε χώραν εις την πατρίδα του. Και ζητούμεν επίσης από τους λοιπούς αδελφούς μας, όπως ενώσουν και αυτοί τον οβολόν των με τον ιδικόν μας, διά να ενωθούν οι κοινοί πόθοι μας εις το μνημείον τούτο, το οποίον θα συμβολίζη την λατρείαν μας προς την Ελευθερίαν, την οποίαν μετά μακρούς και χαλεπούς αγώνας απεκτήσαμεν και την οποίαν δια τούτο πρέπει να σεβώμεθα και να περιθάλπωμεν, διά να είναι δυνατόν να την διατηρήσωμεν.
΄Εχομεν την πεποίθησιν, ότι η έκκλησίς μας αύτη θέλει ακουσθή ευμενώς από τους αγαπώντας την ελευθερίαν και την πατρίδα των και διά τούτο θαρρούντως προβαίνομεν εις το έργον μας απεκδεχόμενοι ευγνωμόνως και τον οβολόν της χήρας και του πλουσίου το τάλαντον.